Vrijwilligerswerk dat past en waar mensen plezier in hebben. Dat is waar project ‘Kansrijk vrijwilligerswerk’ van MENS De Bilt voor gaat. Want iemand die goed op zijn plek zit kan écht groeien, zien project­coördinatoren Hagar Janssen en Astrid Kloosterziel. Zij voeren intakegesprekken met deelnemers, gaan met hen mee op sollicitatiegesprek en houden het eerste half jaar contact. Het succes achter hun aanpak? Het draait om maatwerk.

Hagar: “Voor mensen die al lange tijd in de bijstand zitten is het doen van vrijwilligerswerk vaak een grote stap. Soms voelt het voor hen als ‘moeten’. Maar als we vragen naar hun passies, zie je vaak toch een glinstering in de ogen. Wordt iemand blij van taarten bakken? Dan zoeken we naar een plek waar dat mogelijk is. Het is dus niet zo dat we tien vacatures hebben klaarstaan die we willen invullen. We kijken echt naar wat de deelnemer zelf kan en wil.”

Astrid: “Een groot deel van de deelnemers komt met ons in contact via de Regionale Sociale Dienst Kromme Rijn Heuvelrug (RSD). Deze samenwerking verloopt goed. Dankzij vaste contactpersonen zijn de lijntjes kort en eens in de zoveel tijd komen we samen om casussen te bespreken. Om deelnemers te helpen aan een vrijwilligersplek die bij hen past, is het heel belangrijk dat wij maatwerk bieden. Dat begint met goed luisteren: waar wordt iemand echt blij van? Tijdens het kennismakingsgesprek ga ik daar samen met de deelnemers naar op zoek. Ik luister naar hun wensen en kijk naar wat zij nodig hebben om vrijwilligerswerk te gaan doen.”

Hagar: “De laatste tijd helpen we ook veel statushouders. Zij zijn vaak erg gemotiveerd, al is de taal soms nog een uitdaging. Omdat je wel zonder tolk een gesprek moet kunnen voeren bij een organisatie, vragen we hen soms eerst om nog wat beter Nederlands te leren. Ik vind het mooi om te zien hoe het zelfvertrouwen van de deelnemers groeit dankzij vrijwilligerswerk. Zij voelen zich weer nuttig en onderdeel van de samenleving.”

Astrid: “Vaak moeten we zelf ook creatief zijn: wat voor werk past bij iemand, en wat is een passende werkplek? Daarvoor vraag ik rond bij collega’s en neem ik contact op met maatschappelijke organisaties. Die reageren vaak positief. Natuurlijk moet het voor organisaties niet alleen een opgave zijn, maar ze vinden het vooral leuk om op deze manier iemand kansen te bieden. En net als ik vinden zij het mooi om te zien dat vrijwilligers blij zijn dat ze de hobbel hebben genomen en het gevoel hebben: ‘Ik doe er weer toe’.”