Echt luisteren en een duwtje in de goede richting

Interview met Ruth Snip, regisseur

Ruth Snip werkt voor de Regionale Sociale Dienst Kromme Rijn Heuvelrug (RSD) als regisseur met de doelgroep activering: mensen die om uiteenlopende redenen en omstandigheden niet kunnen toetreden tot de reguliere arbeidsmarkt. Ruth werkt al sinds de oprichting van de RSD in verschillende functies aan re-integratie op de arbeidsmarkt. Wat valt haar op aan de doelgroep activering en hoe is het om regisseur te zijn?

Hoe vind je het om met deze doelgroep te werken?

“Het is een dankbare taak. Als regisseur activering begeleid ik deze inwoners bij hun eerste stappen richting maatschappelijke activiteiten of (vrijwilligers)werk. Dit doe ik door een inwoner te koppelen aan lokale maatschappelijke activiteiten, in mijn geval in de gemeente De Bilt. Zo’n eerste stap is ontzettend waardevol. Het is spannend voor de inwoners en vraagt soms ook om veel voorbereiding achter de schermen binnen het netwerk. Maar als iemand eenmaal naar buiten gaat en anderen ontmoet, dan gaat het bijna altijd goed.”

Wanneer kom jij met deze doelgroep in contact?

“Dat is meestal vlak nadat zij een bijstandsuitkering hebben aangevraagd. Maar omdat de dienstverlening van de RSD in het verleden niet gericht was op deze doelgroep, leg ik ook contact met mensen die al langer een beroep op bijstand hebben moeten doen. Als voor hen de doorstroom naar een reguliere baan binnen twee jaar niet realistisch blijkt, dan kom ik in beeld. Het gaat dan vaak over mensen met multi­problematiek. Daar horen meestal psychische klachten bij, die zich ook lichamelijk kunnen uiten. Denk aan burn-outs of een posttraumatische stressstoornis. Maar sommige mensen hebben bijvoorbeeld ook schulden, niet altijd door eigen toedoen.”

Ruth Snip
Ruth Snip

Hoe voer je zo’n eerste gesprek met een inwoner?

“Dat gesprek is voor de inwoner in kwestie vaak wat ongemakkelijk. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die het prima vond om een uitkering te krijgen. Niemand vindt het fijn om in die situatie te zitten. Voor mij draait het op zo’n moment vooral om de kennis­making. En ik leg uit wat er van iemand wordt verwacht.”

Hoe maak je duidelijk dat je ook inspanning verwacht van de inwoner?

“Dat is een spanningsveld. De juiste balans vinden tussen aanmoediging en sturing is een expertise op zich. De kern is: verplichten op zich haalt niets uit. Het heeft geen zin. Empathie tonen, echt luisteren en een duwtje in de goede richting kan wel helpen. Ik probeer echt in samenspraak met iemand te zoeken naar activiteiten die iemand met plezier doet. En als die activiteit nog niet beschikbaar is, dan probeer ik het samen met onze netwerkpartners te organiseren.”

Deel dit artikel: