Op vijftienjarige leeftijd kwam Zoulikha (59 jaar) vanuit Marokko naar Nederland. Inmiddels heeft zij negen kinderen: zes dochters en drie zoons. Drie jaar geleden belandde Zoulikha in een echtscheiding en kort daarna brak de coronacrisis uit. Zoulikha zag haar kinderen hierdoor weinig en haar huwelijk van 38 jaar was plotseling voorbij. Ze kwam in een flinke dip terecht. Dankzij het aanbod van de Regionale Sociale Dienst Kromme Rijn Heuvelrug (RSD) kwam ze weer in beweging. Zo volgt ze nu met heel veel plezier een pottenbakcursus. Wat betekent dit voor haar? We gaan erover met Zoulikha in gesprek.

Potjes voor (klein)kinderen

“Drie jaar geleden ben ik gescheiden van mijn ex-man en vroeg ik nood­gedwongen een bijstandsuitkering bij de RSD aan. Door de hele situatie zat ik niet lekker in mijn vel en ervaarde ik weinig vreugde. Mijn dochter kwam toen met het idee om een pottenbak­cursus te volgen. Als afleiding en om er even uit te zijn. Ik ben daar echt heel blij mee. Het zijn hele leuke mensen en er is een lieve juffrouw. Ze doet echt haar best om je dingen te leren. Ik maak heel veel potjes voor mijn kinderen en kleinkinderen. Ik kan eigenlijk niet wachten tot het weer dinsdag is, zodat ik weer naar de cursus kan!”

Het voelt als een feestje

“De pottenbakcursus vindt iedere dinsdag plaats, van half tien tot drie uur. Verschillende vrouwen, van jong tot oud, doen mee en hebben elk hun eigen verhaal. Ik kende eerst niemand, maar nu zijn eigenlijk alle vrouwen mijn vriendinnen geworden. We drinken ’s ochtends met z’n allen thee of koffie en lunchen samen. Iedere week bakt iemand anders koekjes of een cake. Het is niet alleen een cursus, maar ook een stukje maatschappelijke waardigheid. Ik voel me echt weer een beetje mens, niet alleen moeder of oma. Je bent tussen de mensen en dat is heel gezellig. Ik vind het heel leuk om de potjes te maken in allerlei verschillende soorten en kleuren. Het voelt als een feestje en ik ben er lekker uit. Dat ik dat op mijn leeftijd nog mag meemaken is heel bijzonder.”

Uit het isolement

“De deur van de RSD staat altijd open. Ze vragen geregeld of ik nog hulp nodig heb, of ik nog blij ben of dat ik behoefte heb aan iets anders. Ze willen mensen echt helpen en uit hun isolement halen. Ik heb een vast contactpersoon en dat vind ik heel fijn. Zonder de subsidiëring en het support van RSD was dit nooit mogelijk en zat ik gewoon iedere dinsdag thuis. Normaal sta ik altijd in het teken van anderen en nu sta ik eindelijk in het teken van mezelf. Ik bloei er echt van op. Het klinkt misschien voor een buitenstaander gek, maar de pottenbakcursus betekent heel veel voor mij.”